افشای اطلاعات اشخاص وابسته

استاندارد حسابداری شماره 12 افشای اطلاعات اشخاص وابسته باید باتوجه به ”مقدمه‌ای بر استانداردهای حسابداری“ مطالعه و بکار گرفته شود.

(تجدید نظر شده 1386)

هدف

1. هدف این استاندارد، تعیین الزامات افشا در صورتهای مالی واحد تجاری برای جلب نظر استفاده‌کنندگان به این امر است که وضعیت مالی، عملکرد مالی و انعطاف‌پذیری مالی واحد تجاری ممکن است تحت تأثیر وجود اشخاص وابسته، و معاملات و مانده حسابهای فیمابین قرار گرفته باشد.

دامنه کاربرد

2. این استاندارد باید در موارد زیر بکار گرفته شود:

الف. تشخیص روابط و معاملات با اشخاص وابسته،

ب. تشخیص مانده حسابهای فیمابین واحد تجاری و اشخاص وابسته آن،

ج. تشخیص شرایطی که افشای موارد مندرج در بندهای” الف“ و” ب“ الزامی می‌شود، و

د. تعیین افشای لازم درباره موارد مندرج در بندهای” الف“ و” ب“.

 3. واحدهای تجاری تحت کنترل دولت، درخصوص معاملات با سایر واحدهای تجاری که مستقیماً و نه از طریق واحد تجاری گزارشگر تحت کنترل دولت می‌باشند، در دامنه کاربرد این استاندارد قرار نمی‌گیرد، مگر اینکه اوراق سهام یا اوراق مشارکت واحد تجاری گزارشگر به عموم عرضه شده یا در جریان عرضه عمومی باشد.

4. طبق این استاندارد، معاملات با اشخاص وابستـه و مانده‌ حسابهای فیمابین باید در صورتهای مالی کلیه واحدهای تجاری ازجمله صورتهای مالی جداگانه واحد تجاری اصلی، شریک خاص یا سرمایه‌گذار که طبق استانداردهای حسابداری شماره 18، 20 و 23 ارائه می‌شود افشا گردد.

5. در صورتهای مالی یک واحد تجاری، معاملات با اشخاص وابسته و مانده‌ حسابهای فیمابین با سایر واحدهای تجاری گروه افشا می‌شود. در صورتهای مالی تلفیقی، معاملات با اشخاص وابسته درون گروهی و مانده‌ حسابهای درون گروهی حذف می‌گردد.