در این مقاله سعی شده است در رابطه با داراییهای نامشهود ، سرمایه گذاری در املاک ، و مدل های بهای تمام شده و تجدید ارزیابی در صورت وضعیت مالی اطلاعات جامعی برای خوانندگان آورده شود. در استاندارد بین المللی حسابداری شماره 38 که با نام داراییهای نامشهود شناسایی می شود به آن دسته از دارایی هایی که غیرپولی هستند و بتوانند مشخص شوند و ماهیت عینی نداشته باشند داراییهای نامشهود گفته می شود. میان دارایی های مشهود که املاک، ماشین آلات و تجهیزات نامیده می شوند با دارایی های نامشهود یک تفاوت اصلی وجود دارد، که اگر بخواهیم آن را به طور دقیق توضیح دهیم مربوط به ماهیت غیر عینی و غیر فیزیکی این نوع از داراییها است.مواردی مانند سرقفلی، حق اختراع، علائم تجاری، مخارج توسعه، فهرست مشتریان و … مواردی نیستند که ماهیت فیزیکی داشته باشند و مثال هایی برای این نوع داراییها هستند.

مانند دارایی های مشهود، داراییهای نامشهود در صورت وضعیت مالی هم برمبنای مدل” بهای تمام شده” در زمان شناخت اولیه، مورد ارزیابی قرار می گیرند. هرگونه مخارجی که سازمان تجاری بابت بدست آمدن دارایی یا مخارج مرتبط مستقیمی که در زمان آماده‌سازی دارایی به منظور کاربرد مورد انتظار متحمل می شود بهای تمام شده نامیده می شود. بلافاصله بعد از اینکه مرحله شناخت اولیه به اتمام رسید، دارایی ها می توانند براساس یکی از دو مدل” بهای تمام شده” یا” تجدید ارزیابی” اندازه گیری شوند که سازمان تجاری باید یکی از این دو مدل را برای ارزیابی دارایی انتخاب کند.

یکی از یادداشت هایی که در صورت وضعیت مالی اهمیت بسیار دارد یادداشت های توضیحی داراییهای نامشهود است. اطلاعاتی که در این یادداشت های توضیحی مطرح می شود بهای تمام شده (مبلغ تجدید ارزیابی) ، استهلاکی که انباشت شده ، ضرری که بر اثر کاهش ارزش انباشت شده وارد شده، و مبلغ دفتری انواع داراییهای نامشهود است.

قبلا بیان شد که صورت تطبیق ناخالص مبلغ دفتری داراییهای نامشهود در ابتدا و پایان دوره باید همراه با اطلاعاتی که در بالا گفته شد در یک جدول آورده شود اما علاوه بر تمام این اطلاعات، اطلاعاتی مانند معین یا نامعین بودن عمر مفید; تغییراتی که در برآوردهای حسابداری (مثل عمر مفید، ارزش باقیمانده و روش استهلاک) داده می شود; داراییهای نامشهود (اعم از آنهایی که از سوی دولت به سازمان اهدا می شود، داراییهایی که مالکیت آنها محدود شده است، نامشهودی که در وثیقه بدهیهاست); هزینه های مازادی که بابت اینکه اگر داراییهای نامشهود در صورت وضعیت مالی نیاز به تجدید ارزیابی دارند بر سازمان تحمیل می شود; مبلغ کاهش ارزش یا برگشت کاهش ارزش طی دوره; و اگر تعهدی در زمان بدست آمدن داراییهای نامشهود داده می شود هم باید در جدول آورده شود و افشا شود.

می توانید در این زمینه از بخش نرم‌افزار اموال و دارایی ثابت برهان دیدن فرمایید.

سرمایه گذاری در املاک

سرمایه گذاری در املاک که استاندارد بین المللی حسابداری شماره چهل با آن شناخته می شود به املاکی مانند زمین یا ساختمان یا قسمتی از ساختمان یا هر دو اشاره دارد که مالک یا مستاجر در اجاره تامین مالی به منظور دریافت اجاره بها ، بالابردن ارزش سرمایه خود یا به هر دو دلیل نگه داری می کنند. املاک مورد اشاره در این استاندارد برای نگهداری در مورد اهدافی مانند استفاده در تولید، عرضه کالاها یا خدمات ، یا مقاصد اداری یا با هدف فروش در روال معمول عملیات واحد تجاری نیست.

در ابتدا با توجه به” بهای تمام شده” ، سرمایه گذاری در املاک اندازه گیری می شود. بهای خرید و هرگونه مخارجی که به طور مستقیم قابل انتساب به آن باشد در زمره بهای تمام شده قرار می گیرند. یک سازمان تجاری باید بتواند از بین دو مدل اندازه گیری” بهای تمام شده” و” ارزش منصفانه” ، یکی را در مورد تمام داراییهای سرمایه گذاری در املاک در صورت وضعیت مالی پس از شناخت اولیه به کار ببرد. در استاندارد بین المللی حسابداری شماره چهل تاکید شده است که سازمان تجاری باید طبق یک جدول در ابتدا و پایان دوره ، صورت تطبیق مبلغ دفتری سرمایه گذاری در املاک را ارائه کند.

در ادامه بررسی داراییهای نامشهود و سرمایه گذاری در املاک در صورت وضعیت مالی می گوییم ، بر طبق استاندارد بین المللی حسابداری شماره 40، سازمان تجاری ملزم است اطلاعاتی نظیر مبالغی که در صورت سود و زیان شناسایی می شود (مبلغی که در زمان اجاره حاصل از سرمایه گذاری در املاک بدست می آید، هزینه های عملیاتی به طور مستقیم ، و تغییراتی که در زمان فروش سرمایه گذاری در املاک به صورت انباشته در ارزش منصفانه ایجاد می شود) ; محدودیت هایی که ممکن است در قابل فروش بودن سرمایه گذاری در املاک وجود داشته باشد; تعهداتی که برای خرید، ساخت، تعمیر، نگهداری، یا بهسازی سرمایه گذاری در املاک در زمان قرارداد بستن ایجاد می شود; و دلیل توجیهی برای عملی نبودن اندازه گیری اتکا پذیر ارزش های منصفانه  را در یک جدول  شرح دهد. علاوه بر این روشی که برای محاسبه ارزش منصفانه به کار گرفته می شود به صورت الزامی باید افشا شود.