دارایییهای زیستی مولد یا غیرمولد که جزو داراییهای مرتبط با فعالیت های کشاورزی هستند در حقیقت مربوط به استاندارد بین المللی حسابداری شماره 41 با نام فعالیتهای کشاورزی می باشند. اگر بخواهیم وارد بحث فعالیت های کشاورزی شویم، انبوه جمعیت در روستاها و کمبود امکانات که باعث می شود اهالی روستاها از جاده پیشرفت عقب بمانند موجب پایین آمدن بهره وری شده و نیروی کار زیادی زمین های کشاورزی را ترک می کنند و کارگران بخش کشاورزی به حالت بیکاران پنهان در می آیند که هیچ گونه قدرت خرید ندارند. درنتیجه رفته رفته محصولات صنعتی وارداتی وارد بازار می شوند و صنعت محلی کم‌کم به فراموشی سپرده می شود.

کشاورزی به دلیل نقشی که در کمک به پیشبرد جریان رشد و توسعه کشورها دارد جایگاه مهمی در دولت ها دارد. کشاورزی می تواند به تامین غذا و امنیت غذایی برای جمعیت در حال افزایش کمک کند، با افزایش صادرات، ارز خارجی برای وارد کردن کالاهای سرمایه ای را تامین کند، مواد خام موردنیاز در صنعت ها را عرضه کند و به توسعه فعالیتهای تولیدی وابسته کمک کند. افزایش تولیدات کشاورزی و دامی و شیلات و جنگلداری با رشد کشاورزی محقق خواهد شد که افزایش تولید تمام این موارد امنیت غذایی جمعیت جهان سوم را بهبود می بخشد و به رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال یاری خواهد رساند.

اثرات فعالیتهای مختلف بخش کشاورزی بر روی محیط زیست کاملا مشهود است به طوریکه به هر میزان که از کودها و سموم شیمیایی کمتری استفاده شود فعالیتهای زراعتی و جنگلداری نقش موثرتری در بهبود وضع محیط زیست و کاهش آلودگی ها ایفا می کنند.

در ادامه موضوع به این نکته  می پردازیم که دامنه فعالیت های کشاورزی بسیار گسترده است و تنها محدود به حوزه کاشت، داشت، برداشت نیست و باغبانی، ماهیگیری، شکار، جنگلداری، دامپروری را نیز در بر می گیرد. باتوجه به اینکه جمعیت به صورت فزاینده ای رشد می کند توسعه کشاورزی و صنایع تبدیلی بیش از پیش اهمیت آنها احساس می شود. با توجه به اینکه سیاست توسعه ای در این حوزه ها حکم فرما است دیگر نمی توان آن ها را با روش های سنتی یا در اصطلاح چرتکه ای مدیریت کرد و بنابراین مدیران برای اداره این بخش ها به اطلاعات مالی نیاز دارند.

برای اطلاعات بیشتر میتوانید راهکار برهان برای صنایع کشاورزی را مطالعه بفرمایید.

دارایی زیستی

به حیوان یا گیاه زنده، گوسفند و خوک و گاو شیرده ، درختان جنگل، سبزیجات  و گندم ،گیاهانی که برداشت میشوند، بوته درخت سبزیجات از تولیدات  کشاورزی که برداشت میشود مثل میوه درختان برگ مو، بوته چای و مواردی از این دست دارایی های زیستی می گویند. تمامی دارایی های زیستی زمانی که به ماهیت آنها توجه می شود در یکی از دو طبقه دارایی های جاری یا دارایی های غیرجاری قرار می گیرند.

اندازه‌گیری‌ داراییهای‌ زیستی‌

اساسا دارایی های زیستی در زمان شناخت اولیه بر مبنای مدل’ ارزش منصفانه پس از کسر مخارج برآوردی زمان فروش’ ارزیابی می شوند. پس از اینکه مرحله شناخت اولیه به پایان رسید سازمان همچنان از همین مدل و مبنا برای اندازه گیری دارایی ها استفاده می کند. البته موارد استثنا هم وجود دارد که اندازه گیری ارزش منصفانه به گونه ای اتکا پذیر امکان‌پذیر نیست.

اگر بخواهیم یادداشت های توضیحی دارایی های زیستی در صورت وضعیت مالی را با یادداشت های توضیحی داراییهای نامشهود و یادداشت های املاک، ماشین آلات و تجهیزات مقایسه کنیم تا حد بسیار زیادی شباهت بین این یادداشت ها وجود دارد. در این سری یادداشت ها هم در خصوص هزینه دفتری انواع داراییهای زیستی اطلاعات بیان می شود.

انواع متفاوتی از دارایی های زیستی وجود دارد که تشریح توصیفی یا کمی آنها به این شرح است: برخی از دارایی های زیستی مولد یا غیرمولد در رابطه با مالکیت آنها محدودیت وجود دارد; بعضی از انواع دارایی های زیستی در وثیقه بدهی ها هستند; تعهداتی که در زمان ایجاد یا کسب این نوع دارایی ها داده می شود; مبلغ کاهش ارزش یا برگشت کاهش ارزش طی دوره; استراتژی های مدیریت ریسک مرتبط با داراییهای زیستی; روش استهلاک و عمر مفید درخصوص دارایی های زیستی غیرجاری و روش های تعیین ارزش منصفانه داراییهای زیستی.

افشای تمامی این موارد بر طبق استاندارد بین المللی حسابداری شماره 41 الزامی است.