در طبقه‌بندی داراییها ، دارایی منبع تحت کنترل یک واحد تجاری است. یک سازمان یا موسسه با استفاده از دارایی های جاری و غیر جاری که در اختیار دارد می تواند منافع اقتصادی در حال حاضر و آتی خود را تامین کند و منافع اقتصادی را از خارج به سازمان جریان دهد. بر طبق استاندارد حسابداری شماره یک دارایی ها باید در گزارشگری صورت مالی به دو دسته تفکیک شوند: جاری و غیر جاری. مگر در بعضی موارد که اگر ارائه دارایی ها برمبنای نقدشوندگی شوند، اطلاعات مربوط تر و اتکاپذیرتری فراهم می شود. فقط در این صورت است که دارایی ها باید به ترتیب نقدشوندگی ارائه شوند.

اما برخی دارایی ها مانند وام پرداختی به پرسنل و کارکنان خود از دو جزء تشکیل می شوند: جزء اول این نوع دارایی ها معمولا در مدتی کمتر از یک سال مالی پس از دوره گزارشگری بازپرداخت می شود و بخشی از آن که معمولا در مدتی بیش از یک سال مالی دریافت می شود. اگر از اینکه داراییها و طبقه‌بندی آنها به چه صورت است، جاری یا غیر جاری ، یا گزارشگری به ترتیب نقد شوندگی است یا خیر ، چشم پوشی کنیم آن مبلغی که در مدت بیش از یک سال مالی به سازمان برگردانده می شود باید توسط سازمان افشا شود. سازمان می تواند این افشا را در یادداشتهای توضیحی انجام دهد و لزومی ندارد که در برگه های صورت وضعیت مالی بیان شود.

ماژول نرم افزاری اموال و دارایی ثابت برهان می تواند در مدیریت طبقه‌بندی داراییهای سازمان شما به شما کمک کند.

داراییهای جاری

طبقه‌بندی داراییهای جاری اصولی دارد که در متن استاندارد بین المللی حسابداری شماره 1 به یک یک این اصول اشاره شده است و باهم به بررسی آنها می پردازیم:

به آن داراییها یی جاری می گوییم که سازمان بتواند در چرخه عملیات عادی خود ، آن دارایی را به پول نقد تبدیل کند یا قصد فروش یا مصرف آن را داشته باشد;

سازمان دارایی را به این دلیل نگهداری کند که فقط قصد مبادله آن را داشته باشد;

بعد از اینکه یک سال مالی سپری شد و گزارشگری آن انجام شد انتظار می رود آن دارایی پس از طی 12 ماه به نقد تبدیل شود ;

در آخر

دارایی باید به صورت نقد یا معادل نقد باشد و اینکه از آن بهره‌برداری شود یا استفاده از آن، با محدودیت ها روبرو نباشد.

پس نتیجه می گیریم که طبقه‌بندی داراییهای جاری تمام آن دارایی های نقدی، معادل نقدی، و دیگر دارایی هایی که باید انتظار داشته باشیم به نقد تبدیل شود یا در چرخه عملیات عادی سازمان فروخته یا مصرف می شوند، است. از کلیدواژه های اصلی در معرفی دارایی های جاری ، کلمه “چرخه عملیات عادی واحد تجاری” است. بین به دست آمدن دارایی ها و پردازش آنها و اینکه تمام آنها به پول نقد یا معادل نقد تبدیل شوند یک فاصله زمانی وجود دارد ، که به این طول دوره زمانی چرخه عملیات عادی واحد تجاری نام می دهند.

ممکن است در بعضی موارد مدت زمان این چرخه عملیات واحد تجاری کاملا مشخص نباشد از این رو مدت زمان آن را باید 12 ماه فرض کنیم. پس تا اینجا دریافتیم اساس داراییهای جاری ، آن داراییهایی است که اقلامی مانند موجودی ها و حسابهای دریافتنی تجاری را در بر می گیرد و در قسمتی از چرخه عملیات واحد تجاری بهره‌برداری می شود، به نقد تبدیل می شود یا مورد فروش قرار می گیرد; حتی اگر طی دوازده ماه بعد از مدت گزارشگری مالی مورد انتظار به نقد تبدیل نشود. به علاوه ، در طبقه‌بندی داراییهای جاری به مواردی مانند برخی داراییهای مالی که با هدف مبادله نگهداری می شوند هم دارایی جاری گفته می شود. حصه جاری دارایی های غیر جاری هم در این طبقه‌بندی قرار می گیرد.

دارایی های غیر جاری

اگر بخواهیم درباره دارایی های غیر جاری توضیحی ارائه دهیم بر طبق استاندارد بین المللی حسابداری شماره 1 برای معرفی این نوع از دارایی ها از رویکرد باقیمانده استفاده می کند. استاندارد بین المللی حسابداری شماره یک بیان می دارد تمام دارایی هایی که جزء دارایی های جاری نباشد و شرایط آنها را شامل نشود جزو طبقه‌بندی دارایی های غیر جاری قرار می گیرد. طبق این استاندارد ، واژه “غیر جاری “برای دارایی های مشهود ، دارایی های نامشهود، عملیاتی و مالی بلندمدت به کار برده می شود. علاوه بر این تنها زمانی می توان از عناوین جایگزین استفاده کرد که مفهوم آنها کاملا روشن باشد. مثالی در این زمینه، اتحادیه اروپا است که عبارت” دارایی های ثابت” را که برگرفته از ترازنامه های قرن نوزدهم میلادی است به کار می برد.

کلیه املاک، ماشین آلات و تجهیزات ، سرمایه گذاری در املاک ، دارایی های نامشهود ، ابزارهای مالی ، و سایر دارایی های غیر جاری در این طبقه‌بندی قرار می گیرند.

تلاش کردیم اطلاعات مفیدی درباره طبقه‌بندی داراییها در این مقاله به شما ارائه دهیم تا بتوانید برای سازماندهی سازمان خود از آن استفاده کنید.